Życie to nie jest sen, to nie musical, choć bardzo chcę…

Coolturalni24.pl to bez wątpienia świetny projekt. Cieszę się, że dostałam  propozycję dzielenia się swoimi spostrzeżeniami z czytelnikami tego portalu.  Jest to pierwszy blog do którego zdecydowałam się pisać. Nie robiłam tego wcześniej więc liczę na Waszą wyrozumiałość. Dostałam tyle wolności, że nie wiem od czego zacząć.

Od kilku dni wertuję  myśli, którymi chciałabym się z Wami podzielić.. Uruchamiam w głowie pokłady  wszystkiego co chciałabym tu napisać, o czym chciałabym z Wami  podyskutować. Nie mam problemu z wyrażaniem swoich poglądów ale przeważnie  to jest nierozerwalnie związane z działalnością zespołu Lombard, którego  jestem wokalistką od 1999 roku. Przesiąknęłąm już jego 31-letnią historią i  teraźniejszością. Wraz z Grzegorzem Stróżniakiem założycielem i liderem  zespołu, od 13 lat staramy się odbudować wszystko to co przez lata było  burzone.. Myślę, że osiągnęliśmy sukces na miarę współczesnych możliwości i naszej niechęci wobec byciu CELEBRYTAMI. Nie uśmiecha się nam bywanie na  warszawskich salonach. Wybieramy żywy kontakt z ludźmi i poznawanie świata będąc jego nierozerwalną częścią . Nie otaczamy się sztabem ludzi myślących  za nas, a bycie gwiazdą w złym tego słowa znaczeniu nie interesuje nas
wcale. Ostatnio stwierdziłam, że o Lombardzie mówi się tylko w  Wiadomościach Dlatego zachęcam wszystkich do odwiedzenia naszej strony  www.lombard.pl, bo mimo iż nie usłyszycie o nas w muzycznych stacjach i w  plotkarskich gazetach, bardzo dużo się u nas dzieje. Realizujemy wspaniałe  muzyczne projekty, gramy mnóstwo koncertów, poznajemy wspaniałych ludzi i to  jest dziś sens istnienia zespołu Lombard! Do tej pory moją jedyną formą dzielenia się moimi poglądami, uczuciami,  spojrzeniem na świat były koncerty zespołu Lombard, nasze projekty,  piosenki, teksty i ich interpretacja. Najbardziej lubię śpiewać te, do  których teksty napisałam sama. Łatwiej jest przekazać innym emocje, z którymi  się sami utożsamiamy. Choć te skrywane gdzieś na końcu swojej duszy noszę w  sobie i nie wiem czy kiedykolwiek będę mogła się nimi podzielić. Często  piszę o własnych doświadczenia lub opisuję przeżycia związane z poznawaniem  ciekawych ludzi i ich historii. Czasem inspiracją jest film, lub obejrzany  program. Teksty przychodzą gdzieś między jawą i snem. Najczęściej, gdy już  się kładę spać i zasypiam… Wtedy albo wstanę i zapiszę, albo usnę i zapomnę…  Staram się to wszystko ubierać w poezję, którą potem burzy rytm piosenki,  melodia, aranżacja… Bardzo często, w piosenkach, z całej myśli pozostaje  tylko kilka powtarzających się słów… i dobrze! Dzisiaj nie liczy się  wysublimowana treść, tylko myśl zawarta w krótkich, prostych słowach. Tekst  ma być komunikatywny i docierać do rzeszy fanów, nie do wybrańców. Na scenie jestem zupełnie innym człowiekiem. Rockowa muzyka jest trochę jak  czarny welon, pod którym można ukryć swoją wrażliwość. Śpiewanie wymaga  dużej ekspresji, charyzmy, zdecydowania w działaniu. Gdy śpiewam czuję się  jak zaczarowana. Zmieniam się w kogoś, kim na co dzień nie jestem. W życiu  poza sceną lubię ciszę i przyrodę. Wynika to może ze złożoności postaci. Czy
oszukuję publiczność? Raczej nie. Mam w sobie takie dwie energie, które  walczą ze sobą co dzień. Schodząc ze sceny odczuwam emocjonalne  oczyszczenie. Dla wielu jestem osobą otwartą i bezpośrednią. Przez lata  budowałam sobie pancerzyk, żeby ochronić wrażliwość, którą w sobie skrywam.  Dorosły świat, do którego tak bardzo było mi spieszono, gdy miałam 17 lat,  z roku na rok coraz bardziej mnie rozczarowuje. Uciekam przed ludźmi pomimo,  że Ich kocham! Bo to Oni im jestem starsza ranią bardziej! To co robię w  życiu potęguje codzienną weryfikację mnie… To nie jest łatwe życie… Powiecie  pewnie, że sama sobie zgotowałam ten los… Jestem jednak przekonana, że ktoś  wybierał za mnie. Przez lata jakaś siła wpychała mnie w szpony szołbiznes, a  Ja nigdy nie chciałam być częścią tej machiny! Może dlatego stoję trochę z  boku. W śpiewaniu najbardziej kocham śpiewanie! Nigdy nie myślałam o  wielkich scenach, na których dziś występuję… Według prawideł współczesnego świata mediów powinnam wrzucić tu jakąś  sensacyjną historię, wstawić pikantne zdjęcie, wygłosić kontrowersyjne  poglądy i opatrzyć dwuznacznym tytułem… a Ja się tylko przedstawiłam! Mam  nadzieję, że tym faktem nie wywołam wśród czytelników skrajnych emocji! W  życiu dostrzegam szarości i tego oczekuję od moich rozmówców. W dzisiejszym świecie przeszkadza też dobre wychowanie. Mimo wszystko Mamo,  Tato dziękuję Wam za to, że taka właśnie jestem! Uchyliłam drzwi do mojego świata. Mam nadzieję, że zechcecie być jego  częścią. Zapraszam serdecznie do bloga coolturalnej24 Marty Cugier… Bardzo  mi miło Was poznać i liczę na gorące dyskusje na najróżniejsze tematy.  Interesuje się muzyką, historią, polityką, naukami społecznymi, sportem, gotowaniem, robótkami ręcznymi…. dużo podróżuje… i fotografuję… Koło  Gospodyń Wiejskich w nowoczesnym wydaniu :). Do mojego bloga zaproszę ciekawych
ludzi, których chciałabym żebyście poznali. Będą przepisy, porady, podróże, ciekawe pomysły na spędzenie wolnego czasu… Trochę poezji, trochę prozy…  dużo fotografii… Serdecznie pozdrawiam i do zobaczenia!

Buziaki Marta